Saldırıda sivillerin ömrünü yitirmesi son derece trajik olsa da akın noktasının terör örgütü PKK tarafından denetim ediliyor olması ve sıklıkla operasyon ve çatışmalara sahne olması, bölgenin turistik bir seyahat alanı olmadığı gerçeğini karşımıza çıkarıyor. Atağın çabucak akabinde, Irak hükümeti Ulusal Güvenlik Kurulu’nun acil bir formda toplanması ve olayı soruşturma gereği duymaksızın Türkiye’yi suçlayan tabirler kullanması; Irak’ın kuzeyinde ve güneyinde binlerce protestocunun organize bir biçimde Türk temsilciliklerine saldırması, Türk bayraklarının yakılması; çabucak her şeyin süratli gelişmesi, olayla ilgili kuşkuları artırıyor.
Kuzeydeki şovlarda PKK’nin tartısı hissediliyor, KDP ise sessiz. Güneyde ise Şii önder Mukteda el Sadr’ın öncülüğündeki Sadristler öne çıkıyor. Yaygın kanının bilakis Sadristler Şii olmalarına rağmen İran yanlısı değil, tersine İran’a rakiptir. Başkanları Mukteda el Sadr ise son derece pragmatiktir. Yakın vakitte, Brookings Enstitüsü’nde çıkan bir Sadr güzellemesinde, “Sadr’ın ittifakı; Irak, ABD ve bölge için bir fırsat” sözleri yer alıyordu. Bugünkü öfkelerinin sebebini Zaho’daki atakta değil, Tahran Zirvesi’nde, hatta onun da art planında, Sadr’ın Körfez ve Batı koalisyonu ile geliştirdiği girift münasebetlerde aramak gerek.