Trichopelma cinsi ekseriyetle küçük tarantulalardan oluşurken, T. grande, bu cinsin bilinen en büyük üyesi. Beden uzunluğu 8.4 ila 11.2 milimetre ortasında değişen bu tarantulanın en ayırt edici özelliği, bacaklarını kaplayan uzun ve tüylü kıllar.
Bu stil tüylü bacaklar çoklukla ağaçta yaşayan tarantulalarla ilişkilendirilse de T. grande, yerde yaşayan bir cins. Masaryk Üniversitesi’nden araştırmacı David Ortiz, bu özelliğin örümceğin yırtıcı kuşlar ve yılanlar üzere avcılara karşı bir savunma sistemi olabileceğini belirtti. “Bacakların tüylülüğü, örümceğin hem avcıları caydırmasını hem de dış uyaranlara daha hassas hale gelmesini sağlıyor” dedi.
Ortiz ve grubu, bugüne kadar sadece dört T. grande örneği buldu: Üç yetişkin erkek ve bir genç erkek. Lakin şimdi dişi bir örnek bulunamadığı için dişilerin davranışları ve tüylülük dereceleri hakkında bilgi yok. Erkekler ekseriyetle göçebe bir ömür sürerek çiftleşmek için dişileri arıyor; dişilerin ise yuvalarında kalmayı tercih ettiği düşünülüyor.
Bu yeni tarantula çeşidi, yalnızca boyutuyla değil, tıpkı vakitte avlarını yakalama yetenekleriyle de dikkat çekiyor. Böcekler, kertenkeleler, kurbağalar ve öbür küçük sürüngenler T. grande’nin en önemli besin kaynakları ortasında yer alıyor. Bilim insanları, bu cinsin insanlara ziyan vermediğini ve sokmalarının bir arı sokmasından daha hafif olduğunu belirtti.
Viñales Ulusal Parkı, tarantulalar için bir hayat alanı sağlamasının yanı sıra önemli tehditlerle de karşı karşıya. Ağaç kısmı ve kasırgalar üzere insan kaynaklı ve doğal felaketler, bu bölgedeki ekosistemin bozulmasına yol açıyor. Ortiz, “Bu eşsiz cinsin daha derinlemesine incelenmesi gerekiyor” diyerek bölgenin korunması gerektiğine vurgu yaptı.